SKate4Air: collega Koen van Es schaatst voor het eerst mee! Meer weten hoe het was?
Deel dit artikel
De Bergse Koen schaatste met Olympisch kampioen Jochem Uytdehaage
De gouden plakken vliegen ons om de oren! De Nederlanders zijn in vorm op de Olympische Winterspelen. Maar hoe is het nu eigenlijk om op schaatsen te staan? Koen van Es weet er alles van. Op donderdag 1 februari stond hij namelijk samen met Olympisch kampioen Jochem Uytdehaage aan de start van de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee.Sinds de oprichting van Skate4AIR is Jochem Uytdehaage bij Skate4AIR betrokken. Het doel van Skate4AIR gaat Jochem aan het hart, omdat zijn nichtje Cystic Fibrosis (taaislijmziekte) heeft. De Bergse Koen werkt voor de hoofdsponsor van Skate4AIR,Don Bureau, en ging dit jaar voor de eerste keer de uitdaging aan: 200 kilometer schaatsen binnen elf uur. Hij vertelt over zijn ervaring op het ijs!
Kan je het je voorstellen, 200 kilometer op één dag schaatsen… Nou, na het lezen van dit verhaal iets beter! Koen neemt ons mee op zijn tocht: “Om 04.00 uur ’s ochtends ging de wekker. Eerst met z’n allen ontbijten (jawel, spaghetti!), een laatste briefing van Olympisch kampioen Jochem Uytdehaage en vol zenuwen richting de Weissensee. Onder begeleiding van tientallen fakkels en honderden hoofdlampen schaatsen we richting de start.”
“Na een hectische start zochten de Skate4Air groepen elkaar op. Het bleek al snel een slagveld op het ijs. In de eerste uren waren er flink wat valpartijen, doordat we nog in het donker schaatsten en de scheuren slecht zichtbaar waren. Maar vanaf een uur of acht kwam de zon op en konden de lichten uit. De scheuren op het ijs werden beter zichtbaar en de valpartijen namen af. Ook het ijs lag er nog redelijk goed bij en het leek een mooie dag te worden.”
“Helaas kwam al snel de wind opzetten en werd het steeds zwaarder. Toen het ook nog eens begon te regenen nam de kwaliteit van het ijs per minuut af en namen de valpartijen toe. Rond het middaguur, na inmiddels zes uur schaatsen, verlieten steeds meer deelnemers het ijs. Dat wat gezien de omstandigheden geen vreemd besluit.” Maar Koen schaatste dapper verder. “Veel support van toeschouwers, vrijwilligers en medeschaatsers werkte aanstekelijk! Weer of geen weer, een CF-patiënt kan ook niet zomaar opgeven en dat deden ze óók tijdens het schaatsen niet!”
“Na 70 kilometer moest ik na een aantal buikschuivers, schwalbes en duikelingen kletsnat de groep lossen om vervolgens de laatste 50 kilometer voornamelijk alléén te schaatsen. Al kon je mijn bewegingen op het ijs geen ‘schaatsen’ meer noemen.” Een knappe prestatie! Uiteindelijk hebben 88 van de 1000 deelnemers 200 kilometer geschaatst. “Ik heb 140 kilometer geschaatst. Maar ik kan tevreden terugblikken. Het was een unieke ervaring, ik heb veel gelachen en leuke mensen met prachtige verhalen ontmoet.”