Fietsen in heuvelachtig Limburg

Op 2 oktober is een groep van acht collega’s op zoek gegaan naar hoogtemeters in Zuid-Limburg, en ja, we hebben ze gevonden. We verzamelden in de ochtend, na voor de meesten een lange rit zuidwaarts, in het Shimano Experience Center in Valkenburg. Om maar meteen het belangrijkste onderdeel van een bezoekje aan Limburg af te kunnen strepen begonnen we met een stuk vlaai. Hierna verzamelden we onze fietsen, een mix van racefietsen en e-bikes en gingen we op pad.

Na een paar honderd meter, waarin Jorg nog even snel een spoedcursus ‘hoe werken versnellingen op een racefiets’ kreeg, doemde gelijk een van de meest iconische hellingen van de dag op; de Cauberg. Eenmaal boven waren we warm en was de toon voor de rest van de dag gezet. We slingerden kilometer voor kilometer verder naar het zuiden waarbij sommigen zich steeds meer af gingen vragen of we wel ergens een vlak stukje wegdek zouden ontdekken. We bedwongen de Geulhemmerberg, Bemelerberg, Wolfsberg en alle tussenliggende hellinkjes zonder naam.

Op elk klimmetje spatte ons groepje uit elkaar waarna we boven weer groepeerden. Zodra je het bergop lastig kreeg hoorde je de zoemende motor van Donalds e-bike naderen waarna een tevreden inhaalmanoeuvre onvermijdelijk was. Voordat we aan de Loorberg begonnen aten we in Slenaken een ijsje, ondanks dat de verkoeling niet per se nodig was. Hierbij wisten we dat we nog slechts één heuvel hoefden te bedwingen voordat we zouden arriveren bij onze lunch in de Geulhof in Mechelen.

Na een heerlijke lunch waarbij werd gebrainstormd over de volgende sportieve ondernemingen van DON Bureau restte ons nog een kilometer of 15 terug naar Valkenburg. Voordat het eten goed en wel gezakt was bereikten we de voet van de Gulperberg. De steilste beklimming van de dag á 14%! Na een flinke portie harken op het kleinst mogelijke verzet bereikten Leobert, Jorg, Mathijs en Robert de top. Waar de rest bleef was een raadsel. Na een aantal minuten te wachten bleek dat de rest (al dan niet tactisch) verkeerd was gereden. Desalniettemin hadden we de laatste echte uitdaging overwonnen en hoefden we enkel de Ingbergracht nog op waarna we terug konden bollen naar Valkenburg.

Al met al was het een geslaagde maar vermoeiende dag waarop we in 55 kilometer meer dan 700 hoogtemeters overwonnen. Een mooi opstapje naar toekomstig klimwerk in het buitenland.

Aan deze sportieve dag namen deel: Hans, Don, Robert, Anthon, Leobert, Arja, Jorg en Mathijs