DON’ers op de fiets in Italië!
Laatst was het weer zo ver, een aantal DON’ers vertrokken in de nacht van 6 juni met fietsen in de auto richting Italië naar eén van de bekendste- en meest populaire skitochten van de Alpen, de Sella Ronda. Dit maal waren we alleen niet onderweg om op de latten te staan, maar op de trappers, fietsliefhebbers kennen de Sella Ronda namelijk vooral van de Giro d’Italia en de Dolomieten-marathon. Tijdens deze jaarlijks terugkerende fietstrip leert men de collega’s op een andere wijze kennen en dagen ze zichzelf uit om het beste in ze naar boven te halen (en überhaupt naar boven te komen).
Tijdens de laatste kilometers door Italië was het genieten van de verschillende karakteristieke uitzichten, tegelijkertijd ontstond het besef dat er vergelijkbare hoge bergen op ons te wachten stonden bij aankomst. Vanuit ons verblijf keken we recht op de imposante Sellamassief. Sella Ronda betekend letterlijk het rondje rond de Sella, hierbij bleek “rondje” de volgende dag overigens een understatement te zijn. Zonder al te veel warm te trappen begonnen we donderdag 7 juni aan de Sella Ronda, de ronde was mooi opgedeeld in stukken klimmen en vervolgens weer dalen. Tijdens het fietsen leek het alleen dat de stukken klimmen, gevolgd werden door nóg meer klimmen. Verspreid over vier bergen hebben we de eerste dag bijna 2000 hoogtemeters gemaakt en kijken we op het einde van de dag tijdens een groot bord pizza tevreden terug op het resultaat van de dag. Vrijdag hebben we qua kilometers een vergelijkbare afstand gefietst (ca. 55 kilometer) de hoogtemeters lagen tijdens deze route iets lager dan de dag ervoor. Het zware zat nu dus niet zozeer in de klim, maar deze keer waren de weersgoden ons niet goed gezind. Toen we bovenaan de eerste berg kwamen hing er bij de berghut een digitaal temperatuur display welke 6ºC aangaf. Dit was niet eens de gevoelstemperatuur want naast de verstopte zon, waaide de wind langs alle kanten om onze oren en begon het ook steeds harder te regenen. Voorzichtig in afdaling naar beneden hopend op wat beter weer maar tevergeefs, de volgende berg moest ook nog in de regen beklommen worden. In de middag klaarde het langzaamaan op en, wederom, onder het genot van een heerlijke Italiaanse pizza konden we in de zon opwarmen en de tocht richting ons verblijf vervolgen. De barre omstandigheden geven een extra dimensie aan de tocht en ook deze zal niet snel vergeten worden.
De volgende dag gingen de echte diehards Hansen Leobert nog een mooie ronde fietsen tussen de Italiaanse bergen en vertrok de jonge garde (o.a. Koen) met spierpijn en een mooie ervaring rijker richting Nederland. Het was weer mooi!